بررسی عددی تاثیر اندرکنش تونل- سازه ی سطحی بر نشست سطح زمین

در احداث زیرساختارهای زیرزمینی شهری، عبور تونل ها از زیر سازه های سطحی امری اجتناب ناپذیر است؛ بنابراین پیش بینی و کنترل تغییر مکان های حاصل از حفاری، به ویژه نشست سطحی زمین، همواره باید پیش از حفاری مورد توجه قرار گیرد و در حین حفاری نیز بررسی شود. در این پژوهش یکی از ساختمان های مستعد تغییر مکان های بحرانی در مسیر عبور تونل خط 2 متروی مشهد به عنوان مطالعه ی موردی انتخاب و با روش عددی مدلسازی و تحلیل شده است. همچنین اثر تغییرات پارامترهای هندسی ساختمان بر نشست سطحی مطالعه شده است. پژوهش انجام گرفته، نشان داده است اثر تغییر عمق بیش تر از تغییرات فاصله ی جانبی بین تونل و سازه های سطحی بر نشست موثر است. همچنین ضمن بررسی نمودارهای تغییرات فاصله ی جانبی بین تونل و ساختمان مهم ترین نکته این است که افزایش فاصله ی جانبی، ابتدا افزایش نشست سطح زمین و سپس تاج تونل را به دنبال داشته و مکانیسم تغییر شکل تونل و تغییرات تنش قائم، با فاصله گرفتن از ساختمان، بر روند تغییرات موثر است. همچنین اثر لحاظ کردن این عوامل بر تغییر شکل نقاط متفاوت ساختمان و مقایسه ی آن با نتایج تحلیل های زمین بکر نیز ارائه شده است.